Er zijn altijd voorbijgangers die even in de camera willen kijken. Hierbij verwacht ik elk moment dat ze de groeten komen overbrengen aan hun moeder of tante die toevallig die dag jarig is. Tegen deze mensen wordt tegenwoordig opgetreden. Men wordt gevraagd niet vlak achter de verslaggever te gaan staan en te stoppen met zwaaien. Dit zag ik onlangs duidelijk op de BBC. Tijdens het napraten met deskundigen over een partijtje snooker, zijn op de achtergrond mensen aan het biljarten waarbij het publiek staat toe te kijken. Zodra iemand uit het publiek zich in bochten wringt om op televisie te komen, wordt hij of zij daarop aangesproken door een bewaker. Ik was alleen nog maar aan het opletten of de bewaking het werk naar behoren deed. Wat de deskundigen bespraken heb ik niet meegekregen.
Ook het weer wil nog wel eens dwars zitten. Wind en regen kunnen voor behoorlijke afleiding zorgen. Als een reporter, gewapend met een paraplu, zich bijna als Mary Poppins door de lucht laat blazen dan kan ik mij alleen maar afvragen of het verslag niet beter binnen gedaan had kunnen worden. Nu ben ik alleen maar bezorgd of zijn papieren niet wegwaaien en of zijn paraplu het wel houdt. Om nog maar te zwijgen over die arme geluids- en cameramensen die in weer en wind hun werk staan te doen. En waarom? De enige extra informatie die ik binnenkrijg is dat het buiten rot weer is.
Er is echter een overtreffende trap en dat is het sportverslag ter plaatse. Tuurlijk is het leuk als er in het voetbalstadion wordt nagepraat met voetballers die nog heerlijk na zitten te zweten. Ook geweldig dat er een tafeltje in het ijsstadion wordt neergezet zodat ik door het getoeter van ‘Kleintje Pils’ niets versta van de toch al onnavolgbare Erben Wennemars.
Maar het tafeltje dat ik onlangs bij het WK roeien op televisie zag, sloeg alles! De NOS had kennelijk alles uit de kast gehaald om langs ‘De Bosbaan’ een ruimte in te richten waar de roeiwedstrijden konden worden geanalyseerd.
Fantastisch!
Had men echter niet iets meer zorg aan de opstelling kunnen besteden? Natuurlijk waait het langs zo’n stuk open water. De waterglazen die op tafel stonden moesten dan ook constant als presse papier dienen. Dit was nog niet het ergste! Men zat ook nog eens aan een tafeltje dat elk moment leek in te klappen. Analytici en gasten die aan tafel kwamen, schrokken zich rot. De tafel schommelde, schudde en wankelde alle kanten op. Ik zag iedereen al met tafel en al de plomp in donderen.
Een paar tientjes voor een solide tafel moet zelfs bij de publieke omroep nog wel te doen zijn!? Blijf anders lekker in de studio zitten.
