Iedereen kent ze wel. Artiesten van wie je verwacht had, of
gehoopt, dat ze al lang hun instrumenten aan de wilgen zouden hebben gehangen
maar die toch door blijven gaan. Of artiesten die weliswaar zijn gestopt maar telkens
blijven opdraven bij evenementen om toch maar in de publiciteit te blijven. Voor
de eerste categorie kan ik nog begrip opbrengen. Ze vinden het nog steeds leuk
om hun ‘ding’ te doen, ze zijn er verslaafd aan en kunnen niet meer anders of
ze hebben simpelweg het geld nodig. Ik durf te stellen dat de Rolling Stones
niet tot de laatste groep behoren. Voor de categorie artiesten die gestopt is
maar zich voor van alles en nog wat laat gebruiken, kan ik slechts medelijden
opbrengen. Ook zij worden door geld gedreven of hebben de aandacht nodig, of
beide. In het geval van mevrouw Brard vermoed ik het laatste.
Voor beide categorieën geldt dat ze over hun hoogtepunt
heen zijn maar nog altijd teren op hun succes en bekendheid of zich er
krampachtig aan vastklampen door van schansen te springen en/of te gaan
ijsdansen. Het is voor buitenstaanders misschien niet direct duidelijk dat
iemand over zijn hoogtepunt is, maar na een verloop van tijd kan de conclusie
toch veilig getrokken worden. Zolang ze het zelf leuk vinden wat ze doen, ben
ik overigens de laatste die ze wil tegenhouden. Het staat iedereen vrij om ze
te negeren of het met enige gêne en medelijden gade te slaan. Ik hoop overigens
wel dat zij mensen in hun omgeving hebben die aangeven dat ze over de
spreekwoordelijke haai aan het springen zijn.
Dit fenomeen van “over je hoogtepunt heen zijn” zal zich
niet alleen voordoen bij publieke figuren. Dat is wat me zorgen baart. Hoe zit het
namelijk met, zeg maar, ‘normale’ mensen? De fysieke en geestelijke aftakeling
zet bij iedereen vroeg of laat in. Is iedereen in staat dit moment zelf te
herkennen, of zijn het anderen die het zien gebeuren? Sommige mensen herkennen
hun lichamelijke hoogtepunt, of menen het te herkennen, en laten hun lichaam
verbouwen om dit punt zo lang mogelijk vast te blijven houden. Anderen gaan ter
compensatie over tot de aanschaf van een cabriolet. Hoewel dit laatste duidelijk
wijst op een zeker verval van de geest is het geestelijke hoogtepunt moeilijker
te herkennen, laat staan op peil te houden. Het passeren van je hoogtepunt,
zowel geestelijk als fysiek, lijkt me inherent aan het ouder worden. Je hier
tegen verzetten door middel van absurde acties is zinloos en heeft over het algemeen iets treurigs.
Laten we ons niet verzetten tegen het passeren van ons
hoogtepunt in het leven maar het vieren en er van genieten. Laat het gebeuren! Of
het nu een geestelijk, fysiek of ander hoogtepunt betreft, maak je niet
belachelijk, “don’t jump the shark”!
Nog vele Happy Days!
